Klasztor kamedułów w Pożajściu

Omawiając architektoniczne perły Kowna, nie sposób pominąć malowniczo usytuowanego klasztoru kamedułów w Pożajściu. Stanowi on jedno z arcydzieł architektury litewskiej, a ponadto mieści mnóstwo skarbów kultury i sztuki. Położenie nad wodami Morza Kowieńskiego dodaje majestatycznej budowli jeszcze większego czaru. Ten największy klasztor litewski ufundowany został przez ród Paców i wzniesiony na wzgórzu nazwanym Mons Pacis. Klasztor stanowi jednocześnie okazałą budowlę sakralną oraz pomnik ku czci rodu fundatorów. Wzniesiony został według projektu architekta Izydora Affaity między rokiem 1662 a 1674, nie licząc prac wykończeniowych, które przeciągnęły się do roku 1712. W połowie XVIII stulecia kopuła i wieże budowli spłonęły, ale odbudowano je zgodnie z projektem pierwotnym. Z końca XVIII stulecia pochodzi okazała fasada wschodnia. W związku z kasatą klasztoru przez Rosjan przeprowadzoną w roku 1793, budynki przeszły w posiadanie cerkwi prawosławnej. W 1920 roku kościół zwrócono katolikom, a konkretnie- siostrom kazimierzankom. Ponowna konfiskata nastąpiła w roku 1945, zaadaptowano wówczas klasztor na potrzeby domu starców, szpitala i archiwum. W 1967 roku budynek przejęło Narodowe Muzeum Sztuki im. M. K. Čiurlionisa i rozpoczęto gruntowne prace konserwatorskie, które przywróciły mu pierwotną postać. W skład zabudowań klasztornych wchodzi kościół Nawiedzenia NMP, o pięknej wysmukłej kopule wysokości 50 metrów. Świątynia postawiona została na planie regularnego sześcioboku, do czterech ścian przybudowano ponadto kaplice. Sześcioboczny plan i wklęsła fasada były w ówczesnej Europie innowacjami architektonicznymi, niespotykanymi nigdzie poza Włochami. Kościół usytuowany jest w centrum zabudowań klasztornych. Na attyce pierwotnie ustawiono szereg figur świętych, które potem zniknęły. Nie przetrwało też wiele innych ozdób i dzieł sztuki, jednak ocalała w kościele kolekcja jest imponująca. Należy do niej między innymi polichromia M. Palloniego przedstawiająca cykl chrystologiczny i maryjny, a także liczne motywy biblijne oraz wyobrażenia przedstawiające dzieje zakonu Kamedułów. We wnętrzu kopuły zachowała się Koronacja Marii z początku XVIII wieku, autorstwa prawdopodobnie G. Rossiego, a także stiukowa dekoracja projektu G. Merliego Z końca XVII wieku. Pozostałe zabudowania klasztorne to: korpus główny z kaplicą Paców i Salą Pacowską, oficyny, wieża dzwonnicy. Spośród dwudziestu eremów mniszych do dnia dzisiejszego przetrwały jedynie trzy. W kompleksie mieszczą się także studnie, dziedzińce, bramy, a do klasztoru należą ogrody, parki oraz las. Cały ten zespół otoczony jest murem. Obecnie stan klasztoru daleki jest jeszcze od planów konserwatorów, wciąż trwa wiele prac restauratorskich, w wyniku których kolejne pomieszczenia udostępniane są sukcesywnie do zwiedzania. W części pomieszczeń znajduje się wystawa muzealna prezentująca głównie portrety sarmackie z XVII i XVIII wieku.

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies